تاريخچه قفل ها
اجداد ما با برای نگهداری وسایل خود از وسايل مكانيكي معروف به قفل استفاده مي كردند. در ابتدا آن قفل ها گره هاي ساده اي بودند كه از طناب يا ساير مواد ساخته مي شدند ، اما با گذشت زمان و توسعه و فن آوري هاي جديد قفل هاي واقعي ساخته شده از چوب و فلز شروع به كار كردند و مورد استفاده در سراسر جهان بودند . امروزه مورخان مطمئن نيستند كه در تمدن باستان اولين بار چه زماني قفل هاي مكانيكي ايجاد شدند، بسياري معتقدند كه مصريان –يونانيان و رومي ها قفل ها را به طور مستقل از يكديگر توسعه دادند.
تاريخچه قفل هاي مكانيكي بيش از 6000 سال پيش در مصر باستان آغاز شد، جايي كه قفل سازها موفق به ايجاد قفل ساده و پين ماسوره شدند كه كاملا از چوب ساخته شده بود. اين قسمت از قفل چوبي بوده كه به در چسبانده شده بود و يك پيچ افقي كه درون آن مي خورد اين پيچ داراي دهانه هايي بود كه پراز پين بود، كليد چوبي بزرگ و سنگين طراحي شده به ويژه مانند مسواك مدرن با ميخ هايي كه مطابق با سوراخ ها و پين ها ي قفل بود شكل گرفت. اين كليد مي تواند در را باز و بسته كند و مي تواند پين ها را جابجا كند و باعث شود پيچ هاي امنيتي حركت كنند.
در طول هزاره اول قبل از ميلاد سرانجام قفل ها با فن آوري ها و طرح هايي كه توسط يوناني ها و رومي ها معرفي شده بودند بهبود يافتند. قفل هاي يوناني معمولا به عنوان قفل هاي نا امن تلقي مي شدند، اما نوآوران رومي به سرعت با معرفي فلزات به عنوان مواد اوليه خود توانستند قفل هاي يوناني و مصري را بهبود ببخشند و از آنها الهام مي گرفتند. سرانجام روميان با استفاده از قفل هاي آهني نه تنها از محافظت بسيار قوي در برابر حملات بي رحمانه محافظت مي كردند بلكه كليدها براي اولين بار كوچك شدندكه مي توانستند آنها را درجيب ها بگذارند به عنوان يك آويز يا حتي حلقه بودند. در طي اين مدت بخشها ي ديگر قفل ها نيز توسعه داده شد ه اند و اطمينان حاصل شد كه فقط كليد صحيح با شكل صحيح مي تواند قبل از چرخش قفل پين هاي مربوطه را فشار دهد.
پس از سقوط امپراتوري روم در قرن اول ميلادي نوآوري در زمينه قفل ها كاملا متوقف شد. قفل سازها در قرون وسطايي تاريك و ميانسالي اروپا از فن آوري با بودجه اي براي ايجاد تكنيك هاي جديد برخوردار نبودند. اما اين بار از اين زمان استفاده مي كردند تا با تكنيك هاي جديد سعي در ساختن قفل هاي پيچيده يا تركيبي داشته باشند. به جاي يك قفل ساده آنها چندين مكانيزم كليدي ايجاد كردند به طور فزاينده اي از طرح هاي كليدي پيچيده انها سوراخ هاي كليد را با تزئينات جزيي مبهم مي كردند .
پيشرفت ها سرانجام در قرن هجدهم صورت گرفت، هنگامي كه پيشرفت هاي فناوري سرانجام مهندسين را قادر به ايجاد مكانسيم هاي كوچك و محكم كرد .اين موج جديد از نوآوري قفل با اختراعات رابرت بارونين 1778 (قفل تامبل دو كاره) – جوزف براماه در 1784(قفل براما 67 سال غير قابل توصيف)-جرميا چوب در سال 1818 (قفل دستگيره با امنيت داخلي بالا) هدايت شد .
لينوس ييل سرلشكر در سال 1848 (اولين قفل دستگيره پين) –جيمز سارجنت در 1857-1873 (اولين مكانيسم قفل تركيبي و بار قفل ) ساموئل سگال در سال 1916 (اولين قفل ضد آب) و هري سورف در سال 1924(اولين قفل كتابي)
امروزه اكثر قفل هاي جهان مبتني بر اختراعات اين مهندسين هستند كه تنها بخش كمي از تكنيك هاي پيشرفته مانند كليد ها مغناطيسي را استفاده مي كنند.
0 نظر